Na de stralende dag van gisteren starten we vandaag in de voorspelde regen. De rit is maar 140 km en  we kunnen het vandaag dus rustig aandoen. We hadden besloten om in Harihari (wat en mooie naam) koffie te gaan drinken maar toen we daar aankwamen was het weer een plaatsje met een paar huizen aan de doorgaande weg. 

Dus doorgereden  en gestopt bij het Lake Ianthe Matahi, prachtig! Na een paar foto's doorgereden naar Ross. Daar is veel historie te vinden over de goudzoekers die begin 1860 dit gebied overspoelden en met heel veel lichamelijke inspanning en met spartaanse hulpmiddelen probeerden rijk te worden. Wat helaas vrijwel niemand gelukt is. Het museum is een houten gebouwtje en wordt bewaakt door een dame van minimaal 70 jaar oud die 2 dollar (1,20) pp van je verlangt. Koffie drinken doen we bij een houten huisje dat op instorten staat bij een man die jaren geleden bij de kapper is geweest en die een met hout gestookte badkuip  in de tuin heeft. Tussen het onkruid in de tuin staan een paar peren- en appelbomen. Verder houdt hij van Boedha. Hoe vreemd kan het worden maar de thee en koffie smaakten goed.

Dan gaan we de luxe meemaken van een weg die 5 km achter elkaar geen bochten kent. De snelheid gaat richting de 100 km per uur en dat waren we nog niet in NZ gewend. De rit loopt voor een groot gedeelte langs die indrukwekkende Tasman Sea. We komen met prachtig weer in Hokitika aan waar we lunchen en naar het strand wandelen. We moeten onze Wilderness Trail fietstocht van morgen nog bevestigen bij de Tourist Office. Daar krijgen we te horen dat het morgen mogelijk spannend gaat worden. Er wordt regen en storm voorspeld, echter men weet nog niet precies waar en hoe heftig. Iedereen heeft het erover. Een paar weken geleden was er ook een hevige storm. Toen kwam er veel kritiek over het feit dat men onvoldoende is gewaarschuwd. Zij kennen blijkbaar niet het fenomeen in Nederland van de codes!

Het weer kan een onvoorspelbare spelbreker zijn. Dat is iets wat zeker is in NZ. Morgenochtend horen we of onze Wilderness Trail doorgaat. 

Na de lunch doorgereden naar Awatua waar we welkom worden geheten door de eigenaren van de B&B met hun twee honden. Tweemaal per dag komt daar een trein voorbij en - uiteraard - maken wij dat mee. Dat blijkt de KIWI trein te zijn met 2 locomotieven die kilometers lange vrachtwagons trekken.

Vanavond gegeten in onze B&B samen met een Engels echtpaar en een fascinerende vrouw uit Australie. Zij reist al haar hele leven en heeft overal gewoond. Ze zoekt nu een plek om te wonen in NZ.