De weersverwachting was duidelijk. Vandaag beschermingsfactor 50 en dus smeren wij ons gehoorzaam in. Stipt om 10.00 uur vertrekt onze catamaran vanuit Kaiteriteri (spreek dat maar eens snel uit!), uitgerust met grootzeil en rolfok. Dus de schipper kan alles helemaal in z'n eentje bedienen. En wat blijkt ... onze schipper is de tweelingbroer van Iggy Pop, die samen met de veel te vroeg overleden David Bowie, alle verboden middelen heeft gebruikt die er überhaupt maar bestonden. Een volkomen uitgemergeld maar wel gebruind lichaam met gelukkig één verschil. Onze schipper heeft indrukwekkende spieren en blijkt prima in staat te zijn de catamaran te besturen, tijdens het nuttigen van een muffin. Ik denk niet dat Iggy Pop dat nog zou kunnen, het besturen van een catamaran.

Op de heenreis krijgen we uitleg over de wildlife op het vaste land en de eilanden die wij passeren. Op het vaste land hebben mensen hoog in de bergen huizen laten bouwen met een fantastisch uitzicht over de hele baai. Daar (b)lijkt geen enkele weg te zijn dus zij zullen waarschijnlijk (wekelijks) met de boot naar de supermarkt gaan. We zien onderweg een aantal zee-leeuwinnen. De NZ variant blijkt klein te zijn en de mannen die groter zijn, zijn naar elders vertrokken. Daarna de lunch op het strand in de baai van Anchorage. Een leuk gesprek gevoerd met een dame die de hele (!!!) weg te voet aflegt. Ook deze hikester ziet er uitgemergeld uit maar beschikt blijkbaar wel over een prima conditie. Respect!!

De beschermingsfactor 50 blijkt echt noodzakelijk. Ook op de terugweg weer in de zon en weer zien we zee-leeuwinnen en nu ook vogels die met doodsverachting van grote hoogte het water in duiken om vissen te verschalken. Het is een fantastische ervaring om te genieten van de stilte om ons heen wanneer het schip zeilt. Helaas viel af en toe de wind weg en moest er gebruik worden gemaakt van de motor. Ook fijn dat we met een klein gezelschap waren van 9 mensen inclusief onszelf. Om half vijf zijn we weer terug in Kaiteriteri. Het is hier ontzettend druk met mensen die gebruik maken van de boottaxi's. Dat is een andere mogelijkheid om de kust van Abel Tasman Bay te ontdekken.

We gaan deze prachtige omgeving, waar we ons thuis voelen echt missen. Heel veel druiven, appels, peren, hop en veeteelt en - net als overal in NZ - heel aardige mensen. Dus we gaan nog even langs bij "ons" Mapua waar alleen maar locals komen en drinken nog een biertje van "onze eigen" brouwerij. We nemen daarna heel hartelijk en warm afscheid van onze gastheer en gastvrouw. We hebben genoten van ons verblijf in Lancewood villa. Heerlijk buiten kunnen eten op onze veranda bij de ondergaande zon en het geluid van de krekels.

Morgen naar de ferry in Picton. We varen dan over de Marlborough Sound naar Wellington op het Noordereiland. Met weemoed nemen wij afscheid van het Zuidereiland, waar we veel mooie en spannende dingen hebben meegemaakt. De helft van deze vakantie zit er helaas op. Mooi dat we nog de helft voor de boeg hebben en weer nieuwe mooie dingen kunnen ontdekken op het Noordereiland.